Wat ons betreft (2009)

Wat ons betreft
Het is al een hele tijd geleden gebeurd. Bumper aan bumper reden de auto's over beide banen van de autoweg, met grote snelheid... Toen gebeurde er in enkele seconden iets dat me voorgoed is bijgebleven: een magere donkere kat zat op de witte streep tussen de grommende rijen auto's, de nek vooruit, de ogen gesloten. Als uit een waterkraan liep het bloed in een straaltje uit haar of zijn bek.

Wat moest ik doen? Stoppen? Teruggaan, het verkeer onderbreken en het dier in het gras leggen? Ik heb het niet gedaan. Ik ben doorgereden en weet zeker dat ook achter mij niemand gestopt is.

Men kan nu eenmaal niet overal waar angst heerst, pijn geleden of geklaagd wordt stoppen, teruggaan en de loop van de dingen onderbreken. Ten einde om ergens iets te doen waarvan men niet eens weet of het wel zin heeft.

Dat beeld is mij niet alleen bijgebleven vanwege die kat, maar ook vanwege ons christenen. Leven, werk en genoegens gaan bij ons hun gewone gangetje, en dat doen ook de tanks, de cultuur en de vrachtauto's.

En dan stuit je op een bericht over een aardbeving, een overstroming, een oorlog, op een affiche zie je een hongerend kind, een vluchteling in een of andere straat of een vrouw voor een ingestort huis. Je ziet zo iets en... rijdt door.

Wat zou ik ook moeten doen? Niemand kan van ons eisen dat we overal helpen. Het leven heeft zijn eigen wetten. En bovendien: wat moet die kat op de autoweg? Waarom storten mensen zich met hun stammenoorlogen steeds opnieuw in de ellende?

Maar niemand kan zulke beelden uit onze geest bannen. Onze wereld is een ondeelbare eenheid. Ze is aanwezig van het ene einde tot het andere. Wie bidden wil doet dat, of je het beseft of niet, in relatie met een wereld vol feiten en gebeurtenissen die hem aangaan.
Je bidt en werkt met de beelden voor ogen die ons getoond worden, als mens onder de mensen. Voor het aangezicht van God staat de hele wereld.

Waar, in Gods naam, kunnen we een beperking ontdekken van het goddelijk plan en zeggen, dat de grote rijkdom van de aarde hoofdzakelijk bestemd is voor zo'n 20 procent van de mensen? Waar is een woord van Christus te vinden dat ons beveelt de hongerigen te eten te geven - op voorwaarde dat ze in Engeland wonen? De naakten te kleden - op voorwaarde dar het Fransen zijn? De daklozen een onderkomen te bieden - op voorwaarde dat het Nederlanders betreft.

Christen zijn is soms best lastig!