Laatst piepte ik op de website van de Scouts en Gidsen Vilvoorde.
Op de kalender las ik voor vandaag:
Overgang. Locatie: 10,30u aan de kerk van Vilvoorde...
Kleren aandoen die vuil mogen worden.

Als dat nog steeds een beetje hetzelfde is als destijds bij ons,
dan betekent dat dat iedereen straks zal moeten bewijzen
goed genoeg te zijn om naar de volgende tak geworpen te worden.
Je moet je dan bewijzen in orientatie en kaartlezen, in sjorren...
En je moet allerlei moeilijke (en vooral vuile) proeven doen.

'k Ga jullie even een geheimpje vertellen...
bij scouting gaat 't niet over sjorren en kaartlezen,
't gaat niet over 't meeste slijk op je kleren krijgen...
Scouting gaat in de eerste plaats over vriendschap:
over wéten dat je op elkaar kunt bouwen.
Je wéét gewoon wat je aan elkaar hebt.
Je zult de extra kilometer meestappen voor elkaar.

En dan - nét op het ogenblik dat je 't niet verwacht,
nét dan gebeurt het:
Je zou hem wel kunnen afschieten,
Je zou haar de ogen kunnen uitkrabben,
zó erg ben je bedrogen.
Soms zodanig erg
dat die ander je niet meer onder ogen durft te komen.
En af en toe zoekt zo iemand toch nog al zijn moed bijeen
en komt wél nog terug...
Hopelijk komt er nu een tijd
waarin je elkaar opnieuw probeert te vertrouwen.
Dan komt het weer goed, hopelijk toch.

Tijdens ons weekend met de krikkers -
ze zijn zich ook aan 't voorbereiden voor hun overgang,
ze willen graag gevormd worden,
en zullen daarom in de lente van volgend jaar
hun plechtige geloofsbelijdenis uitspreken,
hét overgangsmoment in onze Kerk.

We hebben in dit weekend gesproken over de bijbel,
over hoe God zich toont als een God die ook
die vriendschap met ons wil aangaan.

Toen we praatten over wat voor ons belangrijk was in vriendschap,
werd het al heel vlug duidelijk:
Het komt er niet op aan "zo perfect mogelijk" te zijn als vriend.
Vriendschap kun je niet afkopen of afdwingen.
"Zeg! Ik heb nu al zoveel voor je gekocht en gedaan... nu ben je toch echt wel verplicht om mij graag te zien"
Zoiets lukt gewoon niet.

En dat heeft God aan ons getoond als Hij het heeft laten gebeuren
dat Jezus aan 't kruis genageld werd -
vermoord gelijk het grootste krapuul van die tijd.
Hij werd aan de schandpaal genageld,
mensen mochten hem uitlachen en op hem spuwen.
Want wie aan het kruis genageld werd
had heel erge dingen gedaan.

Het moet verschrikkelijk geweest zijn,
hoe God zich bedrogen heeft gevoeld door zijn mensen.
En toch - toch kan God ons dat blijkbaar vergeven.
Het enige wat Hij vraagt is dat we kijken naar het kruis,
naar die herinnering dat Hij ons niet in de steek laat,
hoe zwaar we ook in de fout gaan,
als we Hem maar opnieuw onder ogen durven komen,
als we een nieuwe kans durven vragen.

Hierover gaat het eerste schilderij:
we zijn mensen, en we maken fouten.
We voeren oorlog, vervuilen er maar op los, laten de armoede gebeuren,...
Maar toch shot God ons allemaal niet buiten.
Hij vraagt ons te kijken,
te kijken naar het kruis.
En al die liefde te zien die God voor ons voelt.
Als je die liefde, die vriendschap voelt,
en als ze ook maar een tikkeltje wederzijds is,
dan wíl je God niet kwetsen,
dan wíl je zijn, en onze wereld niet kapotmaken.
En het zal toch nog wel eens gebeuren
dat we ons laten vangen door bijvoorbeeld ruzie, jaloezie of gemakzucht,
maar Hij wacht op ons.
En als wij terugkeren, is er steeds nog een plaats bij Hem.

Onze jongeren hebben behalve het evangelie,
ook de eerste lezing geschilderd.
Er zit in beide werken veel meer dan hier te vertellen valt.
Kom straks gerust even naar voor om het allemaal van dichterbij te bekijken.
En vraag aan de artiesten zélf naar wat meer uitleg.
Ze zitten daar vooraan...

Het verhaal van de eerste lezing vertelt over het volk dat op de vlucht was.
Ze hebben net die sprong in het duister gewaagd
met die God die zich pas aan hen getoond heeft.
En het ziet er naar uit dat ze flink in de problemen zitten.
Het volk begon te zagen en te klagen,
en God werd kwaad...
Maar in al zijn colère luistert hij toch naar Mozes en zijn volk.
Hij luistert als ze Hem iets vragen.
Maar hij verwacht vertrouwen van de mensen.
Ze moeten doen wat Hij vraagt:
kijk naar dat beeld van de slang
en je zult gered worden.

En net zoals geen enkele leider in de scouts met een klein beetje hart
ook maar tegen één iemand zal zeggen: "jij bent niet goed genoeg"
nadat ze gezien hebben hoe iemand zo zijn best doet,
als die moeilijke sjorring niet lukt ...
zo zal God tegen niemand van ons zeggen: "jij bent niet goed genoeg"
als 't allemaal mislukt is...
als we maar eerlijk geprobeerd hebben.