×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 201 niet laden
Kerstmis is niet voor bangeriken, heeft eens iemand gezegd" m.a.w. als je gauw bang bent in moeilijke situaties, als je meteen in je schulp kruipt als je problemen tegenkomt, dan kun je niet echt kerstmis vieren.
Dat klinkt toch een beetje vreemd in de oren. Zingen we met kerstmis niet van vrede op aarde, praten we niet over licht zijn voor elkaar, wordt er niet alles aan gedaan om een gezellige sfeer te scheppen, thuis en op straat, in de kerk en in de tuincentra of meubelboulevards, waar op een dag als vandaag veel mensen naartoe trekken. Daar hoef je toch niet bang voor te zijn.
Natuurlijk niet. Maar je hebt vandaag, op tweede kerstdag, wel die Stefanus staan, de eerste martelaar, dat is toch wel een beetje griezelig en beangstigend. Die Stefanus zou vandaag niet gevierd mogen worden, hij verstoort heel de kerstsfeer. Dromen van vrede op aarde gaat niet samen met martelaren bloed.
Of toch wel? Zou er iets mankeren aan onze manier van dromen? Met het kerstfeest kijken we terug naar wat 20 eeuwen geleden gebeurde, de geboorte van een kind, een mens met een droom, de droom van een betere wereld. Die droom wordt met de kerstdagen op allerlei manier vertolkt, met veel versiering, veel lekker eten, veel gezelligheid, met veel vaak zoetelijke kerstliedjes.
Maar doen we daarmee recht aan die droom van het kerstkind? Zijn droom is niet iets om bij te zwijmelen, maar om er heel concreet aan te gaan werken, want die droom van vrede op aarde heeft alleen zin als wij aan het werk gaan om in eigen kring er iets van waar te maken.
Het is niet voor niets dat vandaag de H. Stefanus gevierd wordt. De apostelen waren in de beging tijd van de kerk heel druk bezig om te getuigen van Jezus' droom, maar ze realiseerden zich dat getuigen met woorden niet genoeg was, het moest ook heel daadwerkelijk gedaan worden. Toen werden er diakens aangesteld om te zorgen voor de armen. Dat was heel concreet die droom invulling geven.
En die Stefanus was blijkbaar niet op zijn mondje gevallen, en juist als zijn grote voorbeeld kreeg hij veel tegenstand te verduren, en juist als zijn meester kostte dit zijn leven. Geen zinnig mens zoekt het om martelaar te worden, ook Stefanus niet, maar hij wilde wel trouw zijn aan die droom van zijn meester en zich daar heel concreet voor inzetten.
Nee, kerstmis is geen feest voor bangeriken, ook al wordt het martelaarschap van niemand van ons gevraagd. Maar wat wel gevraagd wordt is dat we aan het werk gaan, dat we heel concreet zoeken naar mogelijkheden, om vrede te brengen om ons heen, om wat vreugde te brengen aan mensen die het moeilijk hebben om in deze donkere dagen wat licht te zijn voor aderen. Of zijn we misschien toch een beetje bang wat anderen ervan zullen denken?