15 augustus, wij vieren het vervulde leven van Maria. Ze is bij de Heer, zij is waar wij als christen allen eens hopen te mogen komen. In de eucharistie bidden wij: “Schenk ons de vervulling van onze levenslange hoop: overvloedig leven in uw heerlijkheid.”  

 

De schrijver van de Apocalyps ziet “een groot teken aan de hemel: een vrouw, bekleed met de zon, de maan onder haar voeten en op haar hoofd een kroon van twaalf sterren” (Apoc. 19,1). Dit visioen heeft de schilders, vooral deze van de barok, beïnvloed en geïnspireerd om de tenhemelopneming van Maria en haar kroning in de hemel uit te beelden. Heiligen hebben een uitstraling en de hagiografie geeft dit weer met de voorstelling van kronen en lichtstralen.

Op het retabel van het Lam Gods staat Maria twee keer afgebeeld. Op de achterkant, wanneer het veelluik gesloten is, zien we het tafereel van de boodschap. De engel Gabriel groet Maria, de Heilige Geest overschaduwt haar. Een tussenruime schept een afstand. We hebben een blik op de stad en zien het vaatwerk in de keuken, met een handdoek erbij. Maria, ze staat aan het begin van het Nieuwe Testament.

Wanneer het retabel geopend is, zien we links in het centrale bovengedeelte Maria ingetogen zitten:

 In het blauw gekleed

Met een vroom boek in de hand

Een kroon op het hoofd.

Boven in het midden troont Jezus, de Pantocrator, een tiara op het hoofd, een kroon voor zijn voeten. Rechts van Jezus is het luik met Johannes, in het groen gekleed, zacht verwijzend naar Jezus. Jezus Christus is de centrale figuur, als lam geofferd. Het lam staat op de troon, geprezen door engelen en met mensen uit alle volken en talen (Apoc. 7,9-12).

Verbonden

Samen met hen mogen we bidden: “Laat ons toe in de gemeenschap van uw heiligen, dat wij met Maria, de Maagd en Moeder Gods, met uw apostelen en marelaren en al de anderen die U genegen zijn, dankbaar uw Naam aanbidden en U prijzen door Jezus Christus, onze Heer” (Eucharistisch gebed, XI).

De coronapandemie

Het Latijnse woord voor kroon is corona. Wij hebben het maar al te dikwijls gehoord in de voorbije maanden om te wijzen op het effect van het virus Covid 19. Dit is een kroon die we liefst niet dragen en ver van ons willen houden. De voorzorgmaatregelen tegen dit virus hebben ons veel beperkingen opgelegd.

“Het wemelde dit jaar niet in de mei van blonde kleinen nabij de veldkapel.” Het was stil in de bedevaartplaatsen, stil in Scherpenheuvel en in Oostakker, stil in Banneux en in Frans Lourdes. Groepsbijeenkomsten bij kapellen waren door de social distance beperkt. Her en der zorgde de digitalisering voor contact. In mijn woonplaats Laarne is de St.-Macharius Ommegang op de tweede Pinksterdag vast hoogtepunt in het kerkelijk jaar. Deze processie viel dit jaar weg. “Het comité organiseerde toch een ommegang die je alleen, in gezinsverband of met je zogenaamde bubbel kon beleven. Het ganse Pinksterweekend waren de kapelletjes langsheen het traject opengesteld. De liturgie was verkrijgbaar bij het startpunt van de processie in de kerk van Laarne. En in elke kapel hing een QR-code uit waar de liturgie via een smartphone en een YouTubefilmpje kan worden beluisterd.” Dit kan nu het ganse jaar door. Op kerknet zijn meerdere initiatieven gemeld om de betrokkenheid bij de Mariaverering te bevorderen en om op haar voorspraak tot God te blijven bidden.

De vrouw van de weg

Maria, de moeder van Jezus, de moeder van de kerk is niet van het toneel verdwenen. Zij is in deze coronatijd aanwezig gebleven. Ze was alweer op weg naar Elisabeth, haar bejaarde tante of nicht, maar nu met een mondmasker. Ze was niet alleen maar met zovele uit de gezondheidssector.

Maria heeft nergens gepocht met haar titel van moeder van Jezus. Zij heeft zorg gehad om haar kind, zorg wanneer ze ver van huis moeder werd en nadien moest vluchten, zorg om de twaalfjarige die reeds zijn eigen weg ging, zorg wanneer hij van huis vertrok om in steden en dorpen mensen nabij te zijn en toen van hem werd gezegd dat hij buiten zinnen was (Mc. 3,21).

Zij heeft vertrouwen gehad in haar zoon, toen zij in Kana de nood opmerkte op een bruiloft, waar de wijn op was. Zij heeft het woord van Jezus opgevolgd toen een vrouw zijn moeder Maria prees en hij zei: “Veeleer gelukkig die naar het woord van God luisteren en het onderhouden” (Lc. 11,28). “Mijn broeder, mijn zuster en mijn moeder zijn zij die de wil volbrengen van mijn Vader in de hemel” (Mt. 12,49).

Zij heeft opnieuw bij het kruis gestaan als Onze Lieve-Vrouw van Eenzaamheid. Zij heeft meegeleefd met de coronapatiënten die overleden zijn en die zich in hun eenzaamheid tot haar hebben gewend met het aloude Weesgegroet en haar gevraagd hebben voor hen te bidden en hen bij te staan in het uur van de dood.

Maria, zij was bij de apostelen en bij de groep mannen en vrouwen die in het cenakel te Jeruzalem hebben gebeden voor de komst van de Geest. De Geest is over Mara gekomen in Nazareth (Luc 1,35) en hij heeft op Pinksteren zijn vurigheid meegedeeld aan allen die bijeen waren. Maria was erbij. Zij heeft er ongetwijfeld het lied gezongen dat ons doet dromen en onze inzet vraagt om geringen te verheffen en hongerigen te overladen met zijn gaven (Lc 1,46-55). Een profetisch lied.

******************

Maria was een sterke, lieve vrouw,

Jodin in hart en nieren,

en daarom zo gevoelig

voor de boodschap van haar Zoon.

 

Zij was opgegroeid in een simpel dorp,

levend op straat en bij de bron,

en daarom zo solidair met de kleinen en de armen.

 

Zij was een lieve, sterke vrouw.

Zij ging haar eigen weg

van vermoeden naar geloof,

van twijfel naar haar zekerheid.

 

Maria licht ons voor als ’t donker wordt,

Zij troost ons met haar stilte zonder woorden.

Zij gaf haar ja-woord,

en dat ja-woord duurt nog altijd voort. 

Manu Verhulst