18e zondag door het jaar C

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 233 niet laden

De schrijver van het boek Prediker benadrukt voortdurend de betrekkelijkheid van alles. Geluk duurt altijd maar even, maar ook ongeluk gaat voorbij. Donker en licht wisselen elkaar af.

Daar kunnen Petrus, Johannes en Jakobus over meepraten. Dezelfde drie die over enige tijd de Olijfberg mee op moeten om daar Jezus in doodsnood te zien en in al zijn menselijkheid mee te maken, mogen ook mee de berg Tabor op om Jezus daar te zien in zijn goddelijkheid.

In de kathedraal van Chartres, even voorbij Parijs, zitten prachtige eeuwenoude gebrandschilderde ramen. De kleuren zijn donker van toon, en als het buiten bewolkt is, zie je nauwelijks iets. Maar breekt de zon door, dan gaan die glas-in-loodramen leven. De donkere kerk verandert van gedaante: ze gaat stralen!

Nog maar een week geleden heeft Jezus met zijn vrienden gesproken over de wolken die zich boven zijn leven samenpakken. Hij heeft hun verteld over de donkere dagen die Hij tegemoet gaat in Jeruzalem. Maar hier op de Tabor breekt nu ineens het licht door; Hij straalt.

Hij heeft hen gewaarschuwd voor de dingen die komen gaan: de verdachtmakingen in de hoofdstad, zijn lijden en zijn dood. Maar ook heeft Hij hun gesproken over de verrijzenis; drie dagen na zijn dood zou Hij weer opstaan. En hier op de berg krij-gen de drie een voorproefje van zijn uiteindelijke bestemming. Zoals de zon het glas-in-lood tot leven brengt, zo breekt in Hem het licht van de verrijzenis door; Hij straalt!

En Petrus roept uit: ‘Hier is het goed. Laten we drie tenten bouwen, en hier blijven'. ‘Maar hij wist niet wat hij zei', schrijft Lucas, want Jezus moest nog door lijden en dood heen om voor-goed licht en leven te vinden.

Met Petrus willen ook wij het liefst dat het leven licht is, en dat het straalt. Net als hij hebben we er grote moeite mee te aanvaarden dat de weg naar het eeuwige licht leidt langs donker verdriet en lijden. We willen wel de Tabor op, maar liever niet de Olijfberg. En toch: wie denkt dat leven enkel zonneschijn is en één en al zomer, die weet, als Petrus, niet wat hij zegt. Want leven kan soms heel moeilijk zijn, en in plaats van met je hoofd in de wolken te leven, zijn er ook tijden dat alles bergafwaarts gaat. Wie dan, in donkere tijden, niet kan geloven in het licht, krijgt het extra zwaar. Wie niet kan geloven dat donker en verdriet van gedaante zullen veranderen, zullen worden tot licht en leven, die heeft het bijzonder moeilijk.

Daarom mogen dezelfden die straks op de Olijfberg Jezus' lijden moeten aanzien, ook met Hem op de Tabor zijn glorie proeven. Dat kon hen, en kan ons, in zware tijden op de been houden.