Berg verzetten (2010)

Natuurlijk zijn we niet voor één gat te vangen, zijn we als man of vrouw heel wat mans, maar meer dan eens kunnen we voor een karwei komen te staan waar we tegenop zien als tegen een berg. Als je partner plotseling niet goed meer uit de voeten kan dan zal het huiselijk leven heel anders moeten worden ingericht. Dat is zo'n berg. Naar het ziekenhuis voor een chirurgische ingreep. Ook zo'n berg. Je pensioen valt lager uit en dus moet het huishoudboekje drastisch herzien worden.
Nog zo'n berg. Om een beetje redelijk door het leven te kunnen zou je soms bergen moeten kunnen verzetten.
Als Jezus in het evangelie van vandaag spreekt over het verzetten van een berg gaat het niet over graafwerkzaamheden. Dat is wel duidelijk. Het gaat over menige opgave in ons leven die onze krachten en mogelijkheden te boven lijken te gaan. Die apostelen stonden voor zo'n opgave toen ze beseften dat ze de taak van Jezus Christus om de blijde boodschap te verkondigen van Hem zouden moeten overnemen. Het vertrouwen in hun eigen vermogens was niet groot genoeg voor zoiets en daarom vragen ze niet om een wonder zodat zij ervan af zouden zijn. Ze vragen om meer geloof voor hun karwei. Ze vragen niet om geloof dat je in een credo kunt opzeggen, waarheden en zo. Ze vragen om geloof of noem het vertrouwen, in eigen kennis, kunde en kracht en zeker ook om een hand op de schouder, een flinke steun in de rug van Godswege, ook al omdat talenten en verborgen talenten uiteindelijk van Hem gegeven zijn. Waar het op aan komt hadden ze herhaaldelijk zien gebeuren, als Jezus niet zei: "Ik heb je genezen", "maar je geloof heeft je gered". Waar dat ontbrak gebeurde er weinig of niets,zoals in zijn eigen thuishaven: "Hij stond verbaasd over hun ongeloof, Hij kon daar geen enkel wonder verrichten op een paar kleine genezingen na.
Wij staan in de hedendaagse wereld voor genoeg vergelijkbare situaties die onze krachten te boven lijken te gaan. Om er een paar te noemen: de vervuiling van land en zeeën, immigranten waar we nog geen weg mee weten, economische crisis, de crisis in de Kerk. We kunnen, verstijfd van schrik op de plaats stil blijven staan, ons vastklampen aan een verleden waarin er nog geen problemen waren rond geboortebeperking, democratische inspraak van heel verschillende mensen, de totaal gewijzigde positie van de vrouw. Verstijfd van schrik dat is hetzelfde als gebrek aan geloof en vertrouwen. "
Als je doodziek bent, alle kracht verloren hebt of om welke reden hoe dan ook in de gevangenis terecht bent gekomen, dan kun je ervoor kiezen om bewegingloos je tijd uit te zitten, maar ons en alle anderen past het om juist niet stil te zitten, nu we worden uitgenodigd actief te zijn. terwijl we toch worden uitgenodigd er het beste van te maken. We willen immers het beste voor de mensen waarmee en de wereld waarin we leven. Dan zullen we net als die apostelen met aandrang moeten vragen om meer geloof. Jezus beloofde niet: "Ik zal die berg, die bergen wel voor jullie verzetten". Dat moeten wíj doen. Als wij zo meteen de oude geloofsbelijdenis uitspreken dan mag het meer zijn dan alleen geloofswaarheden opsommen, maar vooral een bede, ja een bede, om van Godgegeven daadkracht voor de wereldproblemen van onze tijd en voor de problemen in ons eigen leven waar we soms tegen opzien als tegen een berg. En als het ons dan lukt mogen we niet vergeten op gezette tijd eer te brengen en dank aan de Gever.