Lazarus ligt nog altijd voor je deur

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 233 niet laden

In de parabel van Lazarus en de rijke vrek gaat het Christus natuurlijk niet om de goedkope waarheid dat een doodshemd geen zakken heeft, dat de dood voor iedereen, voor arm en rijk, gelijk is, dat niemand iets meeneemt naar het graf en dat het dus niet zo belangrijk is of je arm of rijk bent in dit leven. Het gaat in de parabel wel degelijk om de ernstige waarschuwing: je kunt een behoeftige medemens niet ongestraft voor je deur laten liggen, en wie dat toch doet, moet ermee rekenen, dat hij zelf eens voor de deur van Gods barmhartigheid zal moeten blijven liggen. Ligt er misschien een behoeftige medemens voor ónze deur?

Als Christus op dit ogenblik, hier, in deze kerk, voor ons, mensen van deze tijd, de parabel van Lazarus en de rijke vrek zou vertellen, dan zou hij dat, dunkt mij, misschien op de volgende wijze doen:

Er was eens een wereld waarvan de bewoners zeer rijk waren. Er was zoveel overvloed, dat er geregeld problemen rezen, omdat ze niet wisten hoe ze de graanbergen die zich in hun silo's opstapelden en de boter- en vleesbergen in hun koelhuizen konden kwijtraken. Zelfs experts hadden er geen idee van hoe ze de melk- en wijnplassen moesten indijken. Groenten en fruit moesten ieder jaar met massa's vernietigd worden om, zoals dat heette, de prijzen op peil te houden. De huizen van de bewoners waren allemaal heel comfortabel, om niet te zeggen luxueus ingericht en smaakvol gemeubileerd. Bijna iedereen had een auto die zich kon laten zien. En de reclame ontdekte nog altijd maar nieuwe behoeften, die eigenlijk helemaal niet bestonden, alleen maar om de mensen te doen kopen. En ze kochten zoveel, dat zelfs het kopen een probleem werd: inflatie noemden ze dat.
En er was een andere wereld waar de mensen in de meest weerzinwekkende vuile krotten huisden, waar iedere minuut één mens van honger omkwam, waar er van de tien kinderen die er geboren werden per jaar ten minste twee stierven van ellende, waar tot 80 % (Haïti) van de mensen ondervoed waren, waar stakerige vrouwen in vuilnisemmers woelden om iets eetbaars te vinden, waar de mensen bovendien nog geregeld geteisterd werden door vreselijke epidemieën, door overstromingen, aardbevingen, orkanen...

Afstomping is een van de ergste gevaren die een mens kunnen bedreigen. Je kunt gewend raken aan het kwaad en erin slagen je geweten het zwijgen op te leggen. Je kunt als persoon en als groep gewend raken aan onrecht. Je weet dat het er is, je ziet het, maar het doet je niks meer. Je bent er afgestompt voor. Zo is het heel goed mogelijk dat het welvarende Westen gewend raakt aan de situatie van de ellende in de Derde Wereld.

De rijke vrek was ook gewend geraakt aan de ellende rondom hem. Hij kon het rustig aanzien, dat er voor zijn deur een medemens lag, hongerig, ziek en met zweren overdekt. Het deed hem niks meer.

Maar Lazarus is niet dood. De geschiedenis van Lazarus is geen mooi, vrijblijvend verhaaltje van de talentvolle verteller die Jezus was. Het verhaal van Lazarus is een verhaal van nú. Lazarus ligt nu voor onze deur. Hij heeft honger in de twee miljard mensen die niet de 2200 calorieën aan voedsel krijgen die zij dagelijks nodig hebben. Hij is ziek en met zweren overdekt in al degenen die door gebrek aan voldoende voedsel en hygiëne en de verspreiding van ziektekiemen vroegtijdig sterven na een leven van ellende.

Ik heb zo bij mij zelf al dikwijls gespeeld met ideeën als: mijnheer kan zich best een wagen permitteren van - laten we zeggen - 500.000 fr. Maar eigenlijk zou hij het ook kunnen stellen met een wagen van 300.000 fr. Die zou dan waarschijnlijk ook nog minder benzine gebruiken en dus energie besparen. Zou mijnheer het dan niet eens kunnen proberen met een wagen van 300.000 fr. en de rest aan ontwikkelingshulp besteden? Mevrouw kan zich best een jurk permitteren van 5000 fr. Maar een jurk van 3000 fr. zou haar ook al heel goed staan. Zou het dan zo erg zijn het eens te doen met 3000 fr. en het verschil aan Broederlijk Delen of de 11.11.11.actie te geven? Ik heb absoluut geen verstand van auto's of damesjurken en zeker niet van prijzen. Maar ik heb zo de indruk dat wij op die manier, ik bedoel, als wij onze consumptiedrang eens een beetje zouden intomen in onze westerse landen, miljoenen en nog eens miljoenen zouden kunnen sparen om ontwikkelingslanden uit hun ellende te helpen. Zo zou er in ieder geval meer bij elkaar komen dan met die schamele aalmoezen, die kruimels van onze tafel die wij hun nu toewerpen.

Ons lot ligt in Gods handen. Maar in onze handen heeft God het lot gelegd van heel wat medemensen. Laten we, voor zover dat mogelijk is, ervoor zorgen, dat God ons niet eens streng reken-schap vraagt over wat wij gedaan hebben met onze hongerige, zieke, dakloze medemens, die voor de deur van onze welvaartsmaatschappij ligt en zijn honger moet stillen met de kruimels die van onze rijk gedekte tafel vallen.