Gods menslievendheid (2000)

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 198 niet laden

ER IS MEER DAN RUST

Volgens het evangelie hebben de apostelen een soort stage achter de rug. Ze brengen bij Jezus verslag uit. Ook zijn ze dringend aan rust toe, 'want er kwamen en gingen zoveel mensen dat ze niet eens de gelegenheid hadden om te eten', zo staat er. Maar het lukt niet om wat rust te vinden. De mensen zijn hun te vlug af. Nu zou je kunnen verwachten dat Jezus die mensen wegstuurt. Maar dat doet Hij niet. Want 'Hij had zeer met hen te doen'. Jezus begint hen uitvoerig te onderrichten. De mensen krijgen niet genoeg van zijn woorden. Ze hebben natuurlijk ook al gehoord van Jezus' wonderbare daden. Maar er is méér. 

ALS SCHAPEN ZONDER HERDER

Er is veel kans dat dit inderdaad een haveloze menigte is. Dadelijk zullen Jezus' leerlingen vragen om al die mensen weg te sturen, want ze hebben geen eten bij zich. Jezus stuurt hen echter niet weg. Zijn medelijden drijft Hem tot over de grenzen van het mogelijke. Hij breekt vijf broden, en er is zelfs nog overschot.
Dit alles zegt veel over het waarom van Jezus' optreden. Waarom is Hij eigenlijk gekomen? Wat drijft Hem?
Medelijden. De miserie van al die mensen grijpt Hem sterk aan.
Dat wordt in het evangelie op verschillende manieren gezegd. De mensen zijn als schapen zonder herder. Hij is gekomen om te genezen wat ziek is en om te redden wat verloren was. Daarvoor heeft Hij alles over: al zijn tijd, al zijn energie, zijn beste krachten, en uiteindelijk zelfs zijn leven.
Bekijken wij dit even van de kant van de mensen die naar Hem toe gaan. Wie ziek is en op Hem een beroep doet, vindt gehoor. Wie belast is en beladen, mag altijd naar Hem toe en zal rust en verkwikking vinden.

DE LIEFDE VAN GOD VOOR DE MENSEN

Zo was het toen Jezus op aarde rondliep. Zo is het uiteindelijk ook nu. Ons geloof brengt ons bij Iemand die onweerstaanbaar gegrepen wordt door het leed en de nood van mensen, Iemand die daarvoor alles laat vallen. Zeker, christelijke leer en christelijk doen en laten zijn belangrijk. Maar ze zijn slechts gevolgtrekkingen van Gods menslievendheid zoals deze naar ons toe is gekomen en blijft komen. Geloven is een kwestie van honger en dorst. En van Iemand die zichzelf als voedsel geeft, opdat wij leven.