Kompas 2003 (vakantie)

Bij de Eerste Communie in onze Lidwinaparochie hebben kinderen een kompasje gekregen met de goede raad om in je leven telkens opnieuw naar de goede weg te zoeken.

Wij maken ons echter geen illusie; kinderen vinden de goede weg niet in hun eentje. Zij hebben iemand nodig die hen de weg wijst. Zij hebben ouders en leraren nodig, maar niet alléén ouders en leraren, ook grootouders, ooms en tantes, vrienden en vriendinnen. Zij allen kunnen herders zijn die de weg kennen, die het verschil kennen tussen goed en kwaad.

Als je een kind hoort zeggen: " Zal ik even helpen", dan weet je dat er op de achtergrond een herder is geweest, die ooit hetzelfde heeft gezegd. Als een kind spontaan iets deelt met een ander, dan is er eerder iemand geweest van wie het kind dit heeft afgekeken.

Er is de laatste weken in kranten en op TV meer dan eens sprake geweest van de noodzaak van een contract tussen leraren en ouders van scholieren. Zo’n afspraak kan een goede zaak zijn. Je kunt samen één lijn trekken. Zo’n afspraak heeft echter alleen zin als het kind ook buiten het gezin en buiten de school voldoende steun krijgt om de goede weg te vinden. Ooms, tantes, vrienden en vriendinnen kunnen met hun houding tegenover bedrog of eerlijkheid, trouw of leugenachtigheid en dergelijke niet alleen veel schade toebrengen, maar ook juist een grote steun zijn voor wie de weg naar het goede wil vinden.

De profeet Jeremias, zo lazen we in de eerste lezing gaf aan koningen de schuld van alle kwaad, de schuld van alles wat er fout was gegaan bij de Joden in zijn dagen. Dat doen wij ook nog steeds. We zoeken naar de hoogst geplaatsten en blazen zelf nog hoger van de toren over hun mankementen. Dat is niet meer dan een afleidingsmanoeuvre van onze eigenmankementen. Alle tijdgenoten samen hebben de sfeer bepaald. Zij hebben met z'n allen hun mond niet open gedaan ten gunste van recht en gerechtigheid. Zo heeft het ook geen zin enkele opvoeders de volle verantwoordelijkheid te laten dragen voor wat kinderen eventueel tekort komen aan goed voorbeeld, gemotiveerde aanwijzingen. Wij allen zijn verantwoordelijk voor de opvoeding van de kinderen in ons dorp of onze stad. Deze kinderen horen, wat wij zeggen, zien wat wij doen, hoe wij omgaan met anderen en ze merken op wat wij aan ongerechtigheid eenvoudigweg toelaten. Aan de kinderen hebben we een kompas gegeven om zich te herinneren dat ze de goede richting moeten zoeken. Aan ons volwassenen zou men eigenlijk het verkeersbord met een pijl moeten geven om ons er aan te herinneren dat wij het zijn die jonge mensen de goede weg kunnen wijzen naar recht en gerechtigheid.