Hij die de wil van God volbrengt, hij is mijn broeder

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 233 niet laden

In de jonge Kerk waren er bepaalde mensen die er zich op beroemden, dat zij tot de familie van Jezus behoorden. Zo was Jakobus, de bisschop van Jeruzalem, een neef van Jezus. Door die verwantschap wilden zij een zekere voorrang krijgen in de jonge Kerk. Marcus geeft daarop vandaag zijn commentaar.

In het evangelie lezen we: 'Jezus ging naar huis en weer stroomde er zoveel volk samen, dat zij niet eens de gelegenheid hadden om te eten. Toen zijn verwanten dat hoorden trokken zij erop uit om Hem mee te nemen, want men zei dat Hij niet meer bij zijn verstand was'. Uit de voorafgaande tekst blijkt dat ook zijn eigen moeder bij die verwanten was. Zij bleven buiten staan, zegt de evangelist, en lieten Hem roepen.

Volgens de evangelist zijn zij 'buitenstaanders'. Dit woord heeft dus wel een diepe betekenis. Jezus wil een nieuwe gemeenschap opbouwen met hen die samen luisteren naar Gods woord en die samen Gods wil volbrengen. In die nieuwe gemeenschap heeft bloedverwantschap geen betekenis meer. Ook zijn bloedverwanten krijgen dezelfde opdracht tot geloof: 'Wie de wil van mijn Vader volbrengt, hij is mijn broeder en zuster en moeder', zegt Hij. Daaruit kun je niet besluiten dat Jezus geen liefde had voor zijn bloedverwanten, voor diegenen waarmee Hij vanaf zijn jeugd vertrouwd was. De liefde voor zijn moeder spreekt duidelijk uit zijn laatste woorden aan het kruis. Maar Jezus is niet gekomen voor zijn familie. Nepotisme is nooit een zegen geweest voor de Kerk. Je mag de Kerk nooit misbruiken ten voordele van je eigen familie. De wil van de Vader is het thema, de melodie geweest van het leven van Jezus. Het was de wil van de Vader dat het Woord is vlees geworden en onder ons geleefd heeft. Jezus zegt dan ook: 'Mijn voedsel is de wil van de Vader'. Het is dan ook de wil van de Vader, dat Jezus lijdt en dat Hij trouw blijft. Hij zal aan het kruis sterven als een uitgestotene. Familiebanden en bloedverwantschap blijven bij Jezus altijd op de achtergrond. Alleen wie, zoals Hij, de wil van de Vader probeert te vervullen, is het meest verwant met de Heer. Is dat geen geweldig woord: Gods wil vervullen?

Die wil van God was juist de drijfveer in het leven van de heiligen. Kluizenaars trokken zich terug in de woestijn, om daar te vasten en te bidden. Duizenden missionarissen verlieten hun vaderland en hun familie om het evangelie te verkondigen in de meest onmogelijke situaties. En miljoenen stierven de marteldood in trouw aan Gods wil.

De H. Theresia van Lisieux zegt: de heiligheid is heel eenvoudig: gewoon nooit neen zeggen tegen Gods wil. Hoe heel anders denken wij daar dikwijls over. Vaak zijn wij een heel leven lang op de vlucht voor Gods wil. Alle middelen zijn goed om ons tegen die wil af te schermen. Wij verkiezen boven alles onze eigen wil, of onze eigen drift of instinct. Toch leert de ervaring dat wij zo de ware vrede en het echte geluk niet kunnen vinden. Wie zich laat leiden door de wil van God, doet zichzelf wel pijn, maar hij vindt geluk en vrede. Wie in verzet komt tegen het kruis, zal zelfgenoegzaam en verbitterd worden.

Wie Gods wil vervult, hij is mijn broeder en zuster en moeder. Hij is de echte verwant van Jezus en hij zal delen in zijn kracht, zijn vrede en zijn geluk. Maar dat kan alleen als wij ons biddend voor de Heer buigen. Christus heeft ons voorgebeden: 'Vader, niet mijn wil geschiede, maar de uwe'. Laten we proberen dat gebed te beantwoorden: 'Heer, help mij uw wil te begrijpen en op te volgen.' Dan zijn wij geen buitenstaanders meer, maar worden wij opgenomen binnen de groep van hen die verwant zijn met Jezus.