Het is een verschijnsel dat zich ten allen kante voordoet: in verenigingsleven, op het werkmidden, in sportkringen, in parochies en noem maar op. Ik bedoel: "kliekjesvorming". Het is de schrik van allerhande voorzitters: je ziet die kliekjes ontstaan, zij spannen samen, en met de beste wil van de wereld: je kan er niet tegen op en je moet met die kliekjes rekening houden. Het is een zeer kwalijke virus, en je kan hem met de sterkste antibiotica niet bestrijden.
Als je zou denken dat dit een virus is dat zijn optreden begon in de laatste 10 jaar, dan sla je de bal schitterend mis. De eerste lezing gehoord? Het was bij de eerste christenen al zo, en als het om christenen gaat, dan ben je nog meer aangeslagen. Wat zeiden die eerste christenen? "Ik ben van Paulus." En een ander: "Ik ben van Apollos" en een derde: "Ik ben van Kefas". En dat bracht dus spanningen mee bij die eerste christenen in Korinthe. Ze lieten duidelijk een voorkeur blijken voor die of die geloofsverkondiger, zeg maar predikant. En dat laatste stond Paulus niet aan, niet omdat ze niet allemaal tot ZIJN kliek wilden behoren, maar omdat het onenigheid meebracht.
Het doet me denken aan de titel van een boek dat ooit verschenen is met als titel: "De zanger, niet het lied". Eigenlijk is het menselijk: ik ken mensen die aanhanger zijn van Will Tura en anderen van Stef Bos of van Boudewijn De Groot, en zo kan je nog heel ver gaan met voorbeelden. Maar bij die eerste christenen ging het om veel belangrijker zaken: hun kliekjesvorming was een bedreiging voor de eenheid van de christenen. En Paulus schrijft het ook: Mensen toch, waar zijn jullie toch mee bezig? Het is om Christus dat het gaat, "het lied", de inhoud van zijn boodschap, datgene wat Hij ons kwam verkondigen, Hij is het in wiens voetstappen we willen treden".
Dat virus heeft zijn werk gedaan, door de eeuwen heen, en vandaar dat we de internationale bidweek in het leven hebben geroepen: laat ons allen bidden dat we elkaar terug zouden vinden, streven naar eenheid. Welk land is dat ook weer dat als leuze heeft "Eenheid maakt macht?" Dat zou een heel sterk land moeten zijn waar mensen goed overeenkomen, waar zeker geen communautaire problemen zijn en waar geen ruzie gemaakt wordt om Brussel-Halle-Vilvoorde.
Goed, maar terug naar ons christendom! DE zanger is Christus, en om ZIJN LIED is het dat het gaat. En wat staat er in zijn lied? Een stukje ervan hebben we vandaag in het evangelie gehoord: 'Bekeer u, want het Rijk der hemelen is nabij'. Als we dat horen, dan fronsen we de wenkbrauwen: 'Jamaar, ik moet me niet meer bekeren, ik ben al christen, en je ziet toch: ik kom zelfs nog naar de kerk'. O.K. Akkoord. En van een andere kant horen we diezelfde boodschap steeds opnieuw. Het is opvallend: iedere keer dat O.L.Vrouw ergens verschijnt zit die boodschap er in: 'Bekeer u'. Zou dit alleen maar bedoeld zijn voor de mensen die niet gedoopt zijn? Of voor diegenen die op zondag niet meer samenkomen om Eucharistie te vieren zoals wij nu en hier? Ik geloof sterk dat het gaat om een betere beleving van ons geloof, en dat we dââr nooit genoeg aandacht aan besteden.
Gelukkig, heel wat mensen zijn al die weg opgegaan. En als je ziet hoeveel mensen die geen priester, geen pater, geen kloosterzuster zijn zich toch ook inzetten voor de Kerk van Christus, dan kan je er allicht alleen maar blij om zijn. 'Bekeer u' kan ook dit betekenen: ons geloof steeds intenser beleven, en in het dagelijkse leven op onze 'hoede zijn voor dat virus waar Paulus het over had.