Evangelieprikje 2014

Als je de gemiddelde leeftijd van de kerkganger in Vlaanderen bekijkt, dan zie je zo dat er heel wat “oudsten” in onze kerk zitten. Hier en daar zit misschien ook wel een schriftgeleerd, iemand die heel veel weet over de Bijbel. Is het dan daarom dat we voor de tweede week op rij een stukje uit het evangelie krijgen waar Jezus zich richt tot de oudsten en Schriftgeleerden? Ik denk het niet, maar langs de andere kant ben ik er wel van overtuigd dat er in onze Kerk misschien wel in ieder van ons een oudste en een Schrijftgeleerde zit. Het beeld dat de evangelist schetst van deze mensen is vaak niet zo fraai. Het zijn mensen die vastgeroest zijn in hun religieus denken en doen. Op zich is dat niet verwonderlijk, voor veel mensen biedt het geloof een houvast. Als geloof voor iemand in de eerste plaats een houvast is, lijkt het niet denkbeeldig dat deze mens zich gaat koesteren in de veiligheid van wat wij “traditie” noemen. Alle veranderingen of bedenkingen worden dan ook met argusogen bekeken. Wie het evangelie doorbladert en leest, merkt dat Jezus die traditie af en toe in vraag stelt. Hij doet dat niet omdat Hij geen respect heeft voor die traditie maar wel omdat bepaalde gebruiken zo’n eigen leven gaan leiden dat mensen de oorspronkelijke bedoeling van dat gebruik niet meer kennen. En zo gebeurt het dan dat mensen die dat in vraag stellen door die traditionele mensen als afvallig beschouwd worden. Mocht Jezus vandaag terugkeren naar de aarde, zou Hij er dan een Kerk vinden waarmee Hij het in alles eens is? Leven wij met zo’n open geest dat wij het zouden aanvaarden als iemand ons in naam van God zegt dat we verkeerd bezig zijn?

Met die gedacht in ons achterhoofd lezen we de gelijkenis die Jezus vandaag vertelt, misschien al iets anders. Vaak gaan we er van uit dat de oudsten en Schriftgeleerden verkeerd bezig zijn en dat wij als christenen die geloven in Jezus goed bezig zijn. Er is uiteraard niks op tegen dat we van onszelf denken dat we goed bezig zijn, maar het is zeker ook niet slecht zelf af en toe je geloofsleven eens onder de loep te nemen. Kiezen wij bijvoorbeeld resoluut voor geweldloosheid? Zijn wij voldoende solidair met anderen? Maken we nog tijd voor gebed, om samen te komen en eucharistie te vieren? Het zijn maar een paar vragen. Als iemand ons die vragen zou stellen, dan zouden we antwoorden dat het zijn of haar zaken niet zijn. Misschien is dat wel Jezus die incognito ons een bezoekje brengt. God heeft , zo geloven wij, Zijn Zoon naar ons gestuurd om met woord en daad goed nieuws van Godswege te brengen. Akkoord, de mensen uit Zijn tijd hebben Hem vermoord, dat zouden wij misschien niet doen, alhoewel, groepsdruk kan krachtig zijn, maar geven we het evangelie voldoende zuurstof in ons leven om levend te zijn? Vermurwen we ons geloof niet? Ik denk dat het belangrijke vragen zijn omdat elke gelovige elke dag opnieuw nood heeft aan bekering. Ik weet wel, dat klinkt niet sympathiek en er is ook nog zoiets als genade, maar toch. Als je weet dat God je onvoorwaardelijk lief heeft, dan is het toch maar logisch dat je die liefde met zoveel mogelijk liefde probeert te beantwoorden? En akkoord, sommige vragen van Jezus zijn niet eenvoudig en vaak raken we niet verder dan iets te doen “in de geest van “. Toch blijft het belangrijk ons geloof en zeker de regels die er uit voortkomen voortdurend te bevragen op hun evangelisch gehalte. Dat evangelie moet je dan niet lezen als iets statisch, maar als iets dat in beweging is, voortdurend.  Telkens weer moeten we ons afvragen of wat we doen en zeggen iets doet vermoeden van Gods liefde voor elke mens. Wie van die levensvisie doordrongen is, spendeert geen tijd meer aan bijvoorbeeld roddels waarbij mensen geoordeeld of veroordeeld worden. Want het evangelie leert ons vandaag ook dat de steen die de bouwlieden afkeurden uiteindelijk de hoeksteen werd. Dat gaat uiteraard over Jezus, maar misschien ook wel over die mensen die wij afkeuren, klasseren of in het ergste geval buiten de Kerkgemeenschap zetten.

Dit evangelie nodigt dus uit om na te denken over onze geloofsbeleving, maar het is en blijft evangelie want ondanks alles blijft Gods liefdesaanbod gelden. De wraak die gesuggereerd wordt door de oudsten en Schriftgeleerden, is niks voor God want het zou een ontkenning zijn van Zijn liefde voor de mens. Misschien zou het niet slecht zijn dat bepaalde extreme moslims dit verhaal eens licht aangepast -met Mohammed in de hoofdrol- zouden te horen krijgen.